بیماری خطرناک دیستمپر در سگ ها

عامل های بیماری زای گوناگونی وجود دارند که می توانند سگ شما را درگیر کنند. سگها همانند انسان مستعد ابتلا به انواع بیماری های قارچی، انگلی، ویروسی و باکتریایی هستند. در این میان بیماریهای ویروسی بسیار خطرناک تر از سایرین هستند. عفونت های ویروسی می توانند به سرعت در بدن جاندار منتشر شوند و اندام های مهم و حیاتی را مورد حمله قرار دهد. دیستمپر در سگها یک بیماری ویروسی و بسیار شایع و خطرناک است. در واقع دیستمپر یکی از جدی ترین بیماری هایی است که یک سگ می تواند به آن مبتلا شود. بیماری دیستمپر را به نام بیماری توله سگ ها می شناسند. بهتر است شما به عنوان فردی که صاحب حیوان خانگی هستید، باید با راه های انتقال بیماری دیستمپر در سگ ، علائم دیستمپر ، روش های درمان دیستمپر در سگ ها و همچنین راهکارهایی برای پیشگیری از ابتلا به دیستمپر آشنا شوید.

ویروس دیستمپر چیست؟

اگر تا حالا پت خود را برای واکسیناسیون به کلینیک دامپزشکی برده باشید احتمالا اسم بیماری دیستمپر به گوش شما خورده است. دامپزشکان واکسن دیستمپر را به همراه واکسن پاروویروس، آدنو ویروس و هاری را در دسته بندی واکسن های اصلی قرار میدهند. ویروس دیستمپر در سگ ها بسیار شبیه به وبروس سرخک در انسان است. ویروس دیستمپر در سگ به چندین اندام و سیستم بدن آسیب می رساند و باعث ایجاد عفونت گسترده و شدیدی در کل بدن حیوان می شود. در واقع هدف اصلی ویروس دیستمپر در سگها تضعیف سیستم ایمنی بدن و در نهایت مرگ حیوان به دلیل ابتلا به عفونت های ثانویه می باشد. می توانید برای اطلاعات کامل تر مقاله  واکسن های ضروری سگ کدامند + زمان تزریق هر یک را مطالعه نمایید.

چه سگ هایی مستعد ابتلا به دیستمپر هستند؟

بیماری دیستمپر در سگ ها در سرتاسر جهان گزارش شده است. پس به آب و هوا و اقلیم محل زندگی سگ ارتباط چندانی ندارد. بیماری دیستمپر بیشتر در توله سگهای زیر شش ماه و معمولا بین 3 تا 6 ماه مشاهده شده است. حیواناتی که به این بیماری مبتلا شدند معمولا توله سگ هایی که  واکسیناسیون نشدند، سگ هایی که  خیلی زود از مادر خود جدا شدند، سگ های یتیم و همچنین توله هایی که قبل از زمان مناسب و زودتر واکسن دیستمپر را دریافت کرده اند. البته ممکن است حتی سگ هایی که سن بالای شش سال نیز دارند درگیر این عفونت ویروسی شوند.  متاسفانه میزان مرگ و میر این ویروس بالاست و بالای 90٪ می باشد. بیماری کشنده پاروویروس در سگ ها

چرا سگ ها به دیستمپر مبتلا می شوند؟

سه راه انتقال ویروس دیستمپر در سگ ها وجود دارد.

1. از طریق تماس مستقیم با سگ آلوده یا یک شی آلوده به عفونت دیستمپر
2. قرار گرفتن سگ در معرض هوای آلوده به ویروس تنفس آن
3. از طریق جفت و انتقال از مادر به جنین در رحم

بیماری دیستمپر مانند سرماخوردگی در انسان از طریق تماس مستقیم یا ویروس های موجود در هوا منتقل می شود. زمانی که پت آلوده و مبتلا به دیستمپر سرفه یا پارس می کند قطراتی آلوده به ویروس از دهان آن خارج می شود و هوا را آلوده می کند. همچنین روی سطوح مختلف مثل ظرف غذا و آب سگ می نشیند و چرخه انتقال ویروس شکل می گیرد. خبر خوب این است که این ویروس بسیار حساس است :) در واقع در محیط زیاد دوام نمی آورد و برعکس پاروا ویروس به آسانی توسط  انواع مواد شیمیایی و ضدعفونی کننده از سطح سطوح محو میشود و از بین می رود. ویروس دیستمر در برابر نور آفتاب بسیار حساس است و در سرما و دمای پایین بیشتر زنده می ماند بنابراین در زمستان شایع تر است. سگ ها تنها حیواناتی نیستند که به بیماری دیستمپر مبتلا می شوند. سگ های ماده می توانند ویروس را از طریق جفت به توله خود منتقل کنند. بنابراین قبل از اینکه قصد پرورش سگ خود را داشته باشید حتما مطمئن شوید واکسیناسیون سگ کامل شده است.

علائم دیستمپر در سگها چیست؟

سگ های درگیر عفونت با توجه به میزان پیشرفت بیماری در بدنشان طیف وسیعی از علائم را بروز می دهند. نقاطی از بدن سگ که توسط ویروس دیستمپر مورد آسیب قرار میگیرند شامل دستگاه گوارش، پوست، دستگاه عصبی مرکزی و همچنین دستگاه تنفس حیوان است. قبل از اینکه علائم دیستمپر در سگ نمایانگر شود ویروس در بافت لنفاوی تکثیر می شود تا بتواند در بدن منتشر و به اندام های هدف آسیب برساند. به طور کلی می توان بروز بیماری دیستمپر در سگ را به دو مرحله تقسیم کرد.

مرحله اول بیماری دیستمپر

اولین علائم بیماری دیستمپر در سگ ها معمولا ترشحات آبکی تا ترشحات چرکی از چشم حیوان است. سپس سگ دچار تب، کم اشتهایی می شود و به دنبال آن ترشحات آبکی و شفاف از بینی خواهد داشت. اکثر سگ ها 3 تا 6 روز پس از ابتلا به دیستمپر دچار تب می شوند. البته علائم اولیه دیستمپر به شدت بیماری و همچنین واکنش بدن حیوان به آن بستگی دارد. بنابراین می تواند متفاوت باشد.

• تب
• ترشحات آبکی بینی
• ترشحات چرکی چشم
• بی حالی
• بی اشتهایی
• سرفه کردن
• استفراغ
• اسهال
• ایجاد آبسه پوستی (به ندرت)
• التهاب مغز و نخاع

اگر سگی از مرحله حاد جان سالم به در ببرد و زنده بماند، ممکن است دچار شاخی شدن پوست پد های پنچه و همچنین بینی شود. (هایپرکراتوز) که به لقب بیماری پد سخت آن را می شناسند. این بیماری یا علائم ثانویه دیستمپر باعث التهاب بالشتک های پنجه سگ می شود و برای حیوان آزاردهنده است. یکی دیگر از خطرات ثانوی که سلامتی سگ را تهدید می کند درگیری با عفونت های باکتریایی است که به دلیل تضعیف سیستم ایمنی بدن حیوان بسیار در معرض خطر قرار دارد. عفونت های ثانویه باکتریایی می توانند باعث ایجاد علائم گوارشی و تنفسی در سگ شوند. از جمله این علائم و آسیب ها : استفراغ، اسهال، مشکلات تنفسی، تغییر در میزان تنفس ( کاهش ظرفیت تنفسی) و ذات الریه است.

مرحله دوم بیماری دیستمپر

برخی از سگ ها با پیشرفت بیماری دیستمپر و شدن یافتن آن دچار علائم عصبی می شوند. این مرحله از بیماری بسیار برای صاحب سگ نگران کننده است. دیستمپر در سگها بسته به شدت، برخی یا همه این علائم را نشان می دهد. طبق گفته انجمن دامپزشکی آمریکا (AVAM) ؛ بیماری دیستمپر در سگها اغلب کشنده است و سگ هایی که زنده می مانند معمولاً دچار آسیب های دائمی و جبران ناپذیری در سیستم عصبی خود می شوند. علائم دیستمپر در سگهایی که دچار آسیب عصبی می شوند:

• کج شدن سر و گردن سگ.
• کودن شدن
• عدم تشخیص صاحب و محیط
• کوری
• لرزش صورت
• سگ دور خود می چرخد.
• فلجی یک قسمت یا کامل بدن
• تشنج
• تیک های عصبی
• انقباض عضلات
• مرگ !!!

[caption id="attachment_17141" align="alignnone" width="992"] دیستمپر در سگ بالغ[/caption]

روش های درمان بیماری دیستمپر در سگ

ما درمورد علائم بیماری دیستمپر در فرم های عصبی و گوارشی به طور مفصل صحبت کردیم. اما دامپزشک برای تشخیص بیماری دیستمپر نیاز به انجام یکسری آزمایشات خاص و مشاهده علائم بالینی دارد. ویروس دیستمپر زمانی که دندان های سگ در حال رشد است به مینای دندان آسیب میزند. بنابراین باعث می شود دندان های سگ بی کیفیت و ناصاف باشد. یکسری آزمایشات خون و تست های آنتی بادی انجام می شود. همچنین دامپزشک برای تشخیص دیستمپر از دستگاه گوارش و گاهی مغز استخوان نیز نمونه اخذ می کند.

هیچ درمانی برای دیستمپر سگ وجود ندارد. به محض تشخیص دیستمپر سگها مراقبت های حمایتی توسط دامپزشک صورت می گیرد. روش های درمان بیماری دیستمپر در سگ به این صورت است که دامپزشکان اسهال، استفراغ و علائم عصبی را کنترل و تا جایی که امکان دارد آن را درمان می کنند. دامپزشک با سرم تراپی کمبود آب و دهیدراته شدن در بدن سگ را جبران می کند. همچنین با تجویز آنتی بیوتیک ا ابتلای سگ به عفونت های ثانویه جلوگیری می کند. بیشتر دامپزشکان توصیه می کنند که برای تاثیر بیشتر درمان دیستمپر در سگ آن را در بیمارستان یا کلینیک دامپزشکی بستری شود و از سگ های دیگر دور نگه داشته شود تا از انتشار عفونت جلوگیری شود. مدت زمان درگیری سگ با عفونت دیستمپر به شدت بیماری و سیستم ایمنی جیوان بستگی دارد. به طور کلی دوره کمون بیماری دیستمپر سگ را 14تا 18 روز می دانند. در صورتی که برخی کیس ها طی 10 روز بهبود میابند و برخی دیگر ممکن است پس از گذشت هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها پس از درگیری با بیماری علائم عصبی را نشان دهند.

[caption id="attachment_17139" align="alignnone" width="650"] دیستمپر سگ[/caption]

راه های پیشگیری از ابتلای سگ به دیستمپر

بیماری دیستمپر در سگها کاملا قابل پیشگیری است. چند راهکار ساده از AKC برای پیشگیری از دیستمپر وجود دارد:

1. واکسیناسیون سگ خود را طبق دستور دامپزشک و به طور کامل انجام دهید.
2. واکسن دیستمپر باید دقیقا در زمان و سن مناسب تزریق شود و وقفه نداشته باشد.
3. سگ خود را از حیوانات دیگر و همچنین حیوانات وحشی دیگر دور نگه دارید.
4. از بردن سگ خود به پانسیون و مهد های سگ  قبل از کامل شدن واکسیناسیون جدا خودداری کنید.
5. اگر سگی که واکسن نزده و به دیستمپر مبتلا شود و زنده بماند تا آخر عمر در مقابل این ویروس ایمن شده.