شما هم مثل ما در مورد سگ های جسدیاب کنجکاو هستید؟ سگ های جسدیاب ، مانند سایر سگ های دارای شغل ، مخصوصاً برای ایفای نقش بسیار مهمی در جامعه آموزش دیده اند. و در حالی که ممکن است شغل آنها به خودی خود کار زیبایی نباشد، سگ های جسدیاب نقش مهمی در حل و فصل بسیاری از پرونده های افراد مفقود یا فوت شده ایفا می کنند، و اغلب به عنوان حلقه مفقوده ای عمل می کنند که بسته شدن و عدالت را برای خانواده های عزادار فراهم می کند.

همچنین در اتفاقات ناگواری همچون آتش سوزی پلاسکو در تهران ، چشم میلیون ها نفر انسان ، به سگ های جسدیاب پلاسکو دوخته میشود. آنجا که سگی انسانی را از زیر آوار و آتش بیرون میکشد. چه خانواده هایی که شبانه روز چشم به سگ ها دوختن تا خبری از عزیزانشان در این خرابه شود.

در این مقاله چیزهایی است که باید در مورد این نوع سگ های کار که اغلب در آن دچار اشتباه می شویم بدانید، از جمله اینکه آنها برای انجام چه کاری آموزش دیده اند و چرا سگ هایی با نژاد و ویژگی های خاص برای این نوع کارها مناسب هستند.

سگ جسدیاب چیست؟ اشتباه نکنید!

سگ‌های جسد یا جسدیاب ، سگ‌هایی هستند که آموزش دیده‌اند تا بوی بقایای انسان را بشناسند (به همین دلیل است که گاهی اوقات می‌بینید که از آنها به عنوان سگ‌های کشف بقایای انسان یاد می‌شود).

کار آنها ممکن است شبیه به سگ های جستجو و نجات به نظر برسد، اما سگ های جسد نقش متفاوتی دارند. در حالی که سگ های جستجو برای دریافت بوی عمومی انسان آموزش دیده اند، سگ های جسدیاب در تشخیص گوشت در حال تجزیه تخصص دارند. یک سگ جسد آموزش دیده 95 درصد در برداشتن بوی تجزیه انسان، از جمله اجسامی که تا عمق 15 فوتی دفن شده اند، موثر است. هیجان زده شدید درسته ؟ بریم پایین تر که کلی اطلاعات خفن بهتون بدیم.

کارشناسان: سگ های جسدیاب 95 درصد دقیق هستند.

مکزیکو، نیویورک – به گفته کارشناسان، یک سگ جسدیاب که به خوبی آموزش دیده است، تقریباً هرگز اشتباه نمی کند.

گروه‌های مجری قانون به سگ‌های جسدیاب برای کمک به حل جنایاتی که در آن جسد شخصی مشکوک است، متکی هستند. این نه تنها شواهد بیشتری را ارائه می دهد بلکه می تواند در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد. سگ‌های جسد یاب معمولاً همراه با سگ‌های جستجو و نجات استفاده می‌شوند، زیرا این امکان را به انسان می‌دهد که هم زنده و هم مرده پیدا شود.

آموزش سگ های جسدیاب HRD

آموزش سگ های جسدیاب معمولاً شامل 2 بخش اصلیست :

• دنبال کردن : این مهارتی است که به سگ‌ها اجازه می‌دهد عطرهایی را که روی زمین افتاده‌اند، مانند مواردی که در آن جسدی کشیده شده است، استفاده کنند.
• بوییدن هوا: مهارتی برای برداشت عطرها در هوا، که شامل بوییدن بقایای تجزیه شده در هوا و دنبال کردن عطر تا منبع آن است.

سگ های یابنده جسد در مراکز آموزش سگ معتبر آموزش می بینند، جایی که از مواد شیمیایی ویژه برای تقلید رایحه های تجزیه شده گوشت انسان قبل از اینکه سگ به تمرین با اعضای واقعی بدن حرکت کند، استفاده می شود. هر سگ قبل از آماده شدن برای کار در میدان حدود 1000 ساعت آموزش می بیند که آنها را به سرمایه گذاری بسیار ارزشمندی برای مجریان قانون و دیگر انواع گروه های جستجو تبدیل می کند.

چرا سگ ها در یافتن جسد بسیار خوب هستند؟

ما انسان ها ممکن است هرگز قدرت کامل بینی سگ را درک نکنیم، اما می‌دانیم که سگ ها در یافتن و تمایز بین رایحه‌ها، از جمله بوی‌هایی که بینی ما احساس نمیکند، فوق‌العاده توانایی دارند.

سگ ها تقریباً 200 میلیون گیرنده بویایی در بینی خود دارند که حس بویایی آنها را حدود 40 برابر بیشتر از حس بویایی یک انسان معمولی می کند. این به آن‌ها اجازه می‌دهد همه چیز را از بمب، دارو، و گوشت انسان زنده و مرده گرفته تا بیماری‌های خاص استشمام کنند. آنها حتی می توانند احساسات شما را هم استشمام کنند.

استفاده از سگ ها برای یافتن بقایای انسان چیز جدیدی نیست. طبق مقاله ای در  مجله روش و نظریه باستان شناسی ، سگ ها از حدود 700 سال قبل از میلاد به ردیابی اجساد مرده کمک کرده اند، و در طول قرن ها از آن زمان، آنها توانایی قابل توجهی در تشخیص بوی گوشت در حال تجزیه، پیدا کرده اند.

شایان ذکر است که بینی همه سگ ها حس بویایی یکسانی ندارد. ژرمن شپردها، که یک نژاد معمولی از سگ های جسد هستند، دارای حدود 225 میلیون گیرنده بویایی هستند، در حالی که سگ های داشهوند نزدیک به 125 میلیون گیرنده دارند. و هر چه سگ گیرنده های بیشتری داشته باشد، برای کار دشوارِ پیدا کردن بقایای انسان مناسب تر است.

سایر حقایق جالب در مورد سگ های جسد یاب

وقتی صحبت از سگ های جسدیاب به میان می آید چیزهای زیادی برای تحت تاثیر قرار دادن وجود دارد. و فقط در صورتی که از این سگ‌های خارق‌العاده وحشت نکرده‌اید، در اینجا حقایق اضافی درباره سگ‌های یابنده جسد وجود دارد که ارزش دانستن در مورد آنها را دارد:

• سگ‌های جسد یاب می‌توانند تفاوت بین بقایای انسان و بقایای حیوانات را تشخیص دهند، به این معنی که فوراً متوجه می‌شوند که بویی که می‌گیرند از یک شخص است یا از حیات وحش در حال تجزیه.
• از آنجایی که سگ‌های جستجو کننده جسد به گونه‌ای آموزش دیده‌اند که هم روی زمین و هم در هوا رایحه‌ها را بچشند، حتی اگر جسد از آن زمان جابجا شده باشد، می‌توانند صحنه‌های جنایت را شناسایی کنند. بسته به شرایط، آنها همچنین ممکن است بتوانند تیم های جستجو را به جایی که جسد به آنجا منتقل شده است هدایت کنند.
• سگ های پیدا کننده جسد انسان بی وقفه هم در تمرین و هم در میدان ، کار می کنند. در مجموع، آن‌ها می‌توانند در مقابل تعداد انگشت شماری از عطرهایی که سگ‌های مواد مخدر یا بمب‌بوینده ممکن است برای استشمام کردن آن آموزش ببینند ، صدها رایحه مختلف مرتبط با تجزیه را شناسایی کنند.
• در طول آموزش، سگ های جسدیاب یاد می گیرند که بین انواع گوشت های در حال تجزیه، از جمله قربانیان اخیراً مرده، قربانیان طولانی مرده و قربانیان غرق شده تفاوت قائل شوند.

تاریخچه

برای قرن‌ها، انسان‌ها برای گشت‌زنی، ردیابی فراریان و مفقودان یا شناسایی بمب‌ها یا مواد غیرقانونی به قدرت فوق‌العاده بینی سگ‌ها متکی بوده‌اند.

در بالاتر نیز گفتیم که توانایی آنها در تشخیص بوها یک ابرقدرت واقعی است. سگ ها حدود 200 تا 300 میلیون گیرنده بو در بینی خود دارند، در حالی که این میزان در انسان حدود 6 میلیون است. مناطق بویایی مغز آنها تقریباً 40 برابر بزرگتر از مغز ما است.

در اوایل دهه 1970، رالف سافولک جونیور، سرباز ایالت نیویورک، یک هندلر سگ از نژاد Bloodhound، با برنامه علوم جانوری نظامی در موسسه تحقیقات جنوب غربی سن آنتونیو کار کرد تا این مفهوم را آزمایش کند. سافولک یک لابرادور رتریور زرد ( گلدن رتریور )را به عنوان اولین “body dog” آموزش داد. (امروزه از آنها به عنوان “سگ تجزیه یاب” یا “سگ جسدیاب” یاد می شود.)

ربمن با استفاده از کاداورین و پوترسین، مواد شیمیایی تولید شده توسط تجزیه اجساد، اولین سگ جسدیاب انسان خود، روفوس را آموزش داد تا بوی مرگ را تشخیص دهد. این مواد شیمیایی از جمله ابزارهای زیادی هستند که مربیان برای آموزش تشخیص عطر و بوی ناخوشایند به سگ ها به آن ها تکیه می کنند.

یکی از اولین یافته های مهم این تیم جسدیاب، زنی بود که توسط شوهرش به قتل رسید. روفوس او را در حیاط این زوج دفن شده یافت، هرچند که بیش از چهار فوت پایین بود، پوشیده از پودر آهک، و زیر یک پاسیو بتنی کاملاً جدید دفن شده بود.

سگ ها می توانند عطری را در عرض چند دقیقه پس از مرگ یا سال ها بعد حس کنند. در برخی از مطالعات، آنها بقایای اسکلت شده 25 ساله را پیدا کرده اند که در فضایی به ابعاد 300 در 150 فوت دفن شده است. Hurst با یک گروه داوطلب به نام NecroSearch International, Inc. کار می کند که متخصصان بسیاری از رشته ها – از گیاه شناسی، مردم شناسی و حشره شناسی گرفته تا تجزیه و تحلیل کامپیوتری – را گرد هم می آورد تا به مجریان قانون کمک کند تا پرونده های چند دهه پیش را حل کنند. اسنیفرهای سگ در بسیاری از این جستجوها مهم هستند.