پرخاشگری سگ خانگی ; علت و درمان قطعی

شایع ترین مشکلات رفتاری در سگ ها مربوط به پرخاشگری است. بیشتر موارد شامل تلاش سگ برای فاصله گرفتن از موقعیت است. انواع مختلفی از رفتارهای پرخاشگرانه با انگیزه‌های مختلف وجود دارد، اما معمولاً ترس، اضطراب، عدم اطمینان (تعارض)، وراثت (ژنتیک) و یادگیری قبلی عوامل این پرخاشگری هستند. به دلیل خطر آسیب و خطر تشدید پرخاشگری، کمک گرفتن از یک مربی سگ و یا رفتارشناس سگ ها به محض بروز هر گونه علائم پرخاشگری مهم است. در اوایل، مالکان معمولاً باید از موقعیت هایی که باعث رفتار غیرعادی می شود اجتناب کنند. پس از مطمئن شدن از چکاپ توسط دامپزشک جهت بررسی اینکه مشکل جسمی نباشد، با راهکار هایی که یک مربی و رفتارشناس در اختیار شما میگذارد میتوانید سگ خود را بازپروری کنید.

دلیل پرخاشگری سگ های خانگی چیست؟

بیشتر سگهای خانگی زندگی نسبتا ساده و ارامی را در خانه های ما تجربه میکنند. با این وجود، مکانیسم جنگ و گریز ناشی از ترشحات کورتیکواستروئید فوق کلیوی همچنان در انها وجود دارد. ما سالانه حجم زیادی کورتیکواستروید را وارد بدن سگهایمان میکنیم بدون اینکه از تاثیر این داروها بر رفتار سگها مطلع باشیم. تاثیر اصلی این هورمونها بر رفتار، کاهش تحریک پذیری سگهاست. در عمل این به این معناست که سگهایی با سطح بالاتری از کورتیکواستروئید ، بیشتر تمایل به پرخاشگری دارند. صاحبان سگها متوجه شدند سگهایی که کورتیکواستروئید مصرف میکنند، میزان تحریک پذیریشان افزایش یافته است. از منظر درمانی، کورتیکواستروئید ها داروهای شگفت انگیزی بوده و پایه ی ثابت روشهای درمانی هستند؛ با وجود اینکه بر ذهن سگها اثر میگذارند.

پرخاشگری اَشکال متفاوتی به خود میگیرد. پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی تحت تاثیر ژنتیک قرار دارد. پرخاشگری وابسته به جنسیت از هورمونها نشات میگیرد. سایر اَشکال پرخاشگری تحت تاثیر محیط قرار دارند یا طی یادگیری عامل اتفاق میفتند. برخی از انواع پرخاشگری نیز به سطح هیجانی سگها بستگی دارد.

علائم پرخاشگری سگ ها چیست؟

هنگام پرخاشگری یک سگ ، دم بالا و لبها کشیده شده، دندان قروچه کردن و به نمایش گذاشتن دندانهاست. در این حالت چشمان سگ حالت مرموزانه ای پیدا میکند و سر سگ ثابت است و از گوشه چشم شما را نگاه میکند.

آشنایی با انواع پرخاشگری در سگ ها

پرخاشگری تحت تاثیر عوامل مختلفی ازجمله جنسیت، سن، اندازه، وضعیت هورمونی، قلمرو، فاصله شخصی، سلسله مراتب سلطه طلبی/ سلطه پذیری و نتیجه برخوردهای قبلی با سایرین. در ذهن سگها، بسیاری از برخوردها و ملاقاتهای پرخاشگرانه نوعی رقابت بر سر منابع و یا فرصتی برای افزایش پتانسیل ژنتیکی برای بقا و زادو ولد است.

منابعی که سگها برای آن دست به پرخاشگری میزنند شامل غذا، پناهگاه و قلمرو میشود. اما غالبا فهمیدن اینکه سگها به چه دلیل پرخاشگری میکنند سخت است. متداولترین نوع پرخاشگری بمنظور بالا رفتن مرتبه در سلسله مراتب است و این میتواند نقطه ای باشد برای اغاز درک دلیل بروز پرخاشگری در سگها.

1.پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی

سگها حیوانات گله هستند و بصورت گروهی زندگی میکنند. انها انتظار تساوی و برابری را ندارند و ذهن انها نیز به این صورت سیم کشی نشده است. برای برخی سگها این به معنای غالب بودن و برترین بودن است. طبق نظر ویکتوریا وویت، پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی، مشکلی است که معموال در سگهای نر و در سن2تا2و نیم سالگی دیده میشود. 

پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی از راههای زیادی تحریک میشود و مشکلی است که مربوط به زندگی درون گله است. از انجایی که هنگام نگهداری از سگها، آنها ما را بعنوان عضوی از گله میپذیرند، این مشکل از این بعد به ما مربوط میشود. این شکل از پرخاشگری براحتی با ایجاد مزاحمت برای سگتان مثل بیدار کردن او و جابجا کردنش از مکان استراحتش برانگیخته میشود. با نزدیک شدن به غذای سگها،نزدیک شدن به فرد مورد عالقه شان و همچنین محل خوابشان؛ حتی اگر در ان نباشند، نیز این نوع ازپرخاشگری تحریک میشود. خیره نگاه کردن و زل زدن به سگها و همچنین تنبیه کردن چه کلامی باشد و چه فیزیکی، نیز میتواند پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی را تحریک کند. حتی بالای سر سگ ایستادن نیز میتواند در نظر او نوعی تهدید به حساب اید و منجر به چنین پرخاشگری شود.

پیشگیری از پرخاشگری سگ های سلطه طلب 

در قدم اول، بهترین روش برای دوری از پرخاشگری ناشی از سلطه گری انتخاب نژادی مناسب از سگاست. این نوع از پرخاشگری در سگهای دورگه بیشتر از سگهای خالص گزارش شده است، بخصوص درسگهای انگلیش اسپرینگر اسپانیل، انگلیش کوکر اسپانیل، روتوایلر، دوبرمن و لهاسا آپسو. از طرف دیگر هوند ها بندرت این رفتار را از خود نشان میدهند.  

پس از انتخاب سگ مناسب، تا زمانی که او جوان است و براحتی تحت تاثیر قرار میگیرد، به او بفهمانید که شما غالب هستید. برای مثال، سگها باید تحت شرایطی که شما تعیین میکنید غذا بخورند، نه به میل خودشان. در اموزشهایتان، غذا یا اسباب بازیهای سگ را از او بگیرید و سپس بازگردانید. دندانهایش رامسواک زده و موهایش را شانه کنید و ناخن هایش را بگیرید. اگر سگتان رفتاری مبنی بر تهدید کردن نشان داد، او را ملامت کنید. همانطور که میدانیم، تنبیه روشی ضعیف برای اصلاح رفتار اموخته شده است. از شرایطی که او را بسمت سلطه گری هدایت میکند دوری کنید. ازبازیهای خشن و بازیهایی که سگتان در ان احساس برتری میکند؛ پرهیز کنید. بازی کردن منجر به افزایش تحریک پذیری، رقابت فیزیکی و پرخاشگری ناشی از سلطه گری میشود. همچنین بازی کردن رفتارهای ناخواسته دیگری مثل جویدن و گاز گرفتن نیز بدنبال دارد. 

برای اینکه یادبگیرید چگونه میتوانید با استفاده از اخطاریه ها سگ خود را نهی کنید مقاله ی اخطاریه سگ های همیارپت را مطالعه کنید.

سگتان را از سن پایین نسبت به رهبری خود شرطی کنید و به محض اینکه او وارد زندگیتان میشود،تمرینات مربوط به فرمانبرداری را به او اموزش دهید. به سگتان اموزش دهیدقبل از غذا خوردن یا نوازش شدن با فرمان"بشین"بنشیند. قانون اصلی این است که قبل از اینکه شما برای سگتان کاری انجام دهید، او باید برای شما کاری انجام دهد. با این روش او برای همیشه یاد میگیرد که شما رهبر گله هستیدو تنها شما این حق را دارید که سلطه گر و غالب باشید و منظورم از"شما"تمام اعضای خانواده است که سگ بعنوان"گله"انها را میپذیرد. تمام اعضای خانه باید در اموزشهای سگ شرکت داشته باشند. این کاربرای سگتان حکم سرگرمی را دارد و او از اینکه جایگاهش در گله مشخص شده است لذت میبرد.

پرخاشگری ترس 

حیواناتی که یاد می‌گیرند که پرخاشگری برای از بین بردن تهدیدها «کار می‌کند» ممکن است حتی زمانی که تهدید نمی‌شوند، تهاجمی عمل کنند. اجتماعی شدن ضعیف، خلق و خوی (به ارث رسیده از والدین)، تنبیه قبلی و یادگیری نیز می تواند منجر به ترس از پرخاشگری شود. 

ترسی که منجر به پرخاشگری شود، دقیقا نقطه مقابل پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی است. پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی اساسا ژنتیکی بوده و تغییر آن بسیار سخت است. در واقع این نوع پرخاشگری از دیدگاه رفتاری تهاجمی است. پرخاشگری ناشی از ترس حالت دفاعی دارد و اساسا رفتاری اموخته شده است. و چون سگها انرا یاد گرفته ااند، تغییر و درمان نیز اسانتر است.

با توجه به تحقیقاتی که رفتارشناسان تا کنون انجام داده اند، میدانیم که اگر توله سگها بدرستی با محیط خود اجتماعی سازی نشوند و اگر استفاده از حواس بینایی، بویایی و شنوایی را در طول دوره اجتماعیسازی تجربه نکنند، آنگاه ممکن است ترس در انها شکل بگیرد. ترس پاسخی طبیعی برای حفظ جان وبقا در برابر موقعیتهای ناشناخته و جدید در همه حیوانات است و همچنین متداولترین پاسخ حیوانات اسیر نسبت به انسانهاست. بطرز شگفت انگیزی، ترس رایج ترین شکل پرخاشگری است که سگهای اهلی و خانگی از خود نشان میدهند.

پاسخ سگها به ترس یا درد ترکیبی از عوامل فیزیکی ( جسمی )، سایکولوژی ( روانشناسی ) و احساسی است و همچنین منشا بسیاری از انواع پرخاشگری ناشی از ترس به دوره اجتماعی سازی برمیگردد که بین7تا12هفتگی است. اما ترس در هر سنی میتواند در سگها شکل بگیرد.

پرخاشگری ناشی از ترس رایج ترین دلیلی است که سگها کودکان را گاز میگیرند.

حالت بدنی ناشی از ترس میتواند ترکیبی از ژستهای فرمانبرداری و ژستهای پرخاشگری باشد. گوشها به عقب برگشته و به سمت سر خم میشود، دم بسیار پایین نگه داشته شده یا بین پاها قرار میگیرد. سگها به هنگام ترس معمولا خیلی ارام تکان میخورند. انها به هنگام ترس در مقابل انسانهایی که میشناسند،بصورت مطیعانه دندانهای خود را کمی به نمایش میگذارند و لبها را منقبض میکنند. پشتشان را قوس داده و سرشان را پایین نگه میدارند. حتی ممکن است حرکات لیس زدن نشان دهند که ژستی مطیعانه است و همه اینها با هم میتواند بیانگر احساسات ضد و نقیض سگها در شرایط خاص باشد.

پرخاشگری ناشی از ترس میتواند توسط تجربیات دردناکی که سگها با کودکان داشتند ایجاد شود، مثال وقتی کودک موی سگ را میکشد. بعضی سگها نیز ممکن است دلیل ترسشان این باشد که در گذشته درحضور کودکان تنبیه شدند و از این ببعد آن کودک را با این اتفاق تداعی میکنند.

پرخاشگری ناشی از ترس بصورت مساوی در سگهای نر وماده وجود دارد و مرتبط با هورمونها نیست. این رفتار با یدگیری تقویت میشود. وقتی شخصی به سگ نزدیک میشود سگ میترسد و او را گاز میگیرد،شخص خود را عقب میکشد و سگ می آموزد که اگر هنگام ترس گاز بگیرد دشمن را از خود دور میکند.

پرخاشگری ناشی اگر بصورت در یکی از نژادهای سگهای دفاعی اتفاق بیفتد مسئله ای بسیار جدی است و در ژرمن شپردها به این صورت است. تمام سگها واکنشهای مشخصی نسبت به صدا، حرکات و لمس شدن را به ارث بردند و این واکنشها بصورت اغراق شده نسبت به محرکها وجود دارد که پرخاشگری ناشی ازترس را در برخی نژادها مانند ژرمن شپرد برمی انگیزد.

پرخاشگری ناشی از ترس اغلب به تنهایی رخ میدهد اما گاهی اوقات با برخی نشانه های ترس، مثل پارس کردن، لرزیدن، قدم رو کردن یا هیجان زیاد و حمله عصبی همراه است. در شرایطی که سگها بیش از حد میترسد، بعضی از انها ممکن است به تخلیه کیسه مقعدی خود بپردازند و ادرار یا مدفوع کنند و همزمان نیز تالش کنند تا عامل ترس را گاز بگیرند. سگهای چی هوا هوا معمولا به این صورت عمل میکنند. به هنگام ترس مردمک چشمهایشان گشاد شده، ضربان قلبشان افزایش میابد، فشار خونشان بالا میرود، خودرا برای گاز گرفتن اماده کرده و همزمان ادرار یا مدفوع میکنند.

پیش گیری از پرخاشگری ناشی از ترس

بسیاری از انواع پرخاشگریهای ناشی از ترس از طریق اجتماعی سازی درست و مناسب توله سگها قابل اجتناب است. اگر توله سگها درشرایط مناسب و با روش درست اجتماعی سازی شوند، با محیط خود به اسانی سازگاری یافته و بدون ترس از سر و صداها، بوها ... بزرگ میشوند. توله سگها باید در معرض کودکان، پستچی ها، گربه ها وسایر حیوانات، صدای ترافیک و شلوغی و اسانسور قرار بگیرند و با انها و هرچیز دیگری که ممکن است در طول زندگیشان با ان بربخورند، اشنا شوند.

اگر ذهن سگها در سنین پایین در معرض محرکهای حسی قرار بگیرد، در اینده به احتمال کمتری از تحریکات محیطی میترسد. پرخاشگری ناشی از ترس ارثی براحتی قابل پیشگیری است مخصوصا درمورد ترس برخی سگها از تمامی محرکها. اما این نیز از طریق اجتماعی سازی مناسب قابل اصلاح است. انتخاب دقیق توله سگها نیز مهم است. اصول و قوانین یادگیری درمورد پرخاشگری ناشی از ترس در همه سگها صدق میکند، چه انهاییکه بصورت ارثی امادگی گاز گرفتن دارند و چه سایر سگها. برخی تنبیهاتی که برای سگهای فرمانبردار صورت میگیرد نیز میتواند آنها را به سگهای ترسویی تبدیل کنند که گاز میگیرند.

پرخاشگری غذایی سگ 

پرخاشگری مرتبط با غذا در اطراف غذای حیوانات خانگی، استخوان ها، پوست خام، بیسکویت یا غذای انسان ، در سگ هایی که گرسنه یا مورد آزار قرار نمی گیرند، نشان داده می شود. برای اطلاعات بیشتر در یکی از مقالات همیارپت بصورت کامل در مورد پرخاشگری غذایی سگ ها کامل صحبت کرده ایم.

پرخاشگری ایدیوپاتیک

پرخاشگری ایدیوپاتیک هیچ علت شناخته شده ای ندارد. غیرقابل پیش بینی و بی دلیل است. این نوع پرخاشگری بسیار نادر است. نژادهای مشخصی از سگها از پرخاشگری ایدیوپاتیک رنج میبرند. سگهای کوهستانی پیرنه ( گریت پیرنیس ) در گذشته از این مشکل رنج میبردند و سگهای کوهستانی برنس ( برنیز مانتین داگ ) نیز امروزه از این نوع پرخاشگری رنج میبرند. نژادهای دیگری که ممکن است پرخاشگری ایدیوپاتیک بروز دهند شامل سنت برنارد، روتوایلر، دوبرمن، ژرمن شپرد و کوکر اسپانیل مخصوصا انگلیش کوکر اسپانیل مو طالیی (بلوند).

در کوکر اسپانیلها این وضعیت سندروم جکیل و هاید نامیده میشود. سگهایی که از این نوع پرخاشگری رنج میبرند، معمولا سگهایی مهربان و خونگرم،فرمانبردار، خوشحال و خوش رفتار هستند که بطور کامال ناگهانی نسبت به صاحب خود پرخاشگری نشان میدهند و ممکن است دست، صورت و یا پای صاحبشان را گاز بگیرند. در این نوع رخاشگری، هیچگونه ای نشانه و هشداری قبل از وقوع حمله وجود ندارد.

پیش گیری از پرخاشگری ایدیوپاتیک سگ های خانگی

اگر این نوع پرخاشگری در برخی نژادهای خاص زیاد اتفاق بیفتد، باید بیش از حد در انتخاب توله سگ برای خودتان دقت به خرج دهید. اطمینان حاصل کنید که پرخاشگری ایدیوپاتیک در اعضای خانواده ان سگ نیز وجود نداشته باشد. در صورت انتخاب سگی از نژادهای روتوایلر، کوکر اسپانیل طالیی و برنس کوهستانی حتما وضعیت سالمتی دو تا سه نسل قبل انها راچک کنید.

پرخاشگری تحریک پذیر

پرخاشگری کنترل تکانه ، که به آن پرخاشگری تحریک پذیر یا درگیری نیز می گویند، تهدید یا حمله ای است که سگ ها به افراد تحت هر شرایطی نشان می دهند که شامل اصلاح رفتار سگ توسط صاحبش می شود. تشخیص این مشکل دشوار است و نمی‌توان آن را بر اساس یک رویداد واحد انجام داد. پرخاشگری نسبت به اعضای خانواده اغلب به اشتباه پرخاشگری سلطه جو نامیده می شود. با این حال، پرخاشگری نسبت به اعضای خانواده بیشتر به دلیل ترس، پرخاشگری مالکانه، رفتار تغییر مسیر یا تعارض است (یعنی سگ تمایل به دو فعالیت متضاد در یک زمان دارد). موقعیت هایی که اغلب باعث پرخاشگری سگ می شود شامل محدودیت فیزیکی و کنترل غذا، اسباب بازی ها یا مکان های استراحت است.

پرخاشگری دو سگ باهم

پرخاشگری بین سگی ، پرخاشگری است که متوجه سگ های دیگر می شود. هدف می تواند سگ دیگری در خانه یا سگ هایی باشد که دور از خانه با آنها مواجه می شوند. سگهایی که این دوره را در انزوا و به دور از سایر سگها میگذرانند، معمولا پرخاشگری بیشتری در مقابل سگهای دیگر نشان میدهند.

تمامی گونه های نر، چه سگها و چه ما انسانها، گرایش خاصی برای دعوا کردن و جنگیدن با یکدیگر داریم. این نوع پرخاشگری در ماده ها بسیار نادر است. وقتی دو سگ ماده با یکدیگر میجنگند معمولا موضوع بر سر تعارض در سلطه طلبی است. نکته جالب این است که با وجود اینکه پرخاشگری بین نرها تنها پس از بلوغ رخ میدهد، اما بطور کامل به هورمون نرینگی؛ یعنی تستوسترون وابسته نیست. بعنوان مثال، تزریق هورمون تستوسترون به سگهای ماده عقیم شده بر افزایش پرخاشگری انها بی تاثیر است.

بنظر میرسد منشا پرخاشگری بین نرها به دوره رشد نوزادی برمیگردد و اولین بار هنگامی که مغز توله ها قبل از تولد دارای ویژگیهای نرینگی شده، تحریک شده است. البته ترشح تستوسترون در دوران بلوغ، دلیل شکل گیری ناگهانی این نوع پرخاشگری است اما تنها هنگامی بر مغز تاثیر میگذارد که از قبل دارای ویژگیهای نرینگی شده باشد. گیرنده ها باید برای اتصال به هورمون حضورداشته باشند تا موجب پرخاشگری شوند.

از هر5مورد پرخاشگری که به کلینیکهای دامپزشکی اورده میشوند،1مورد انها مربوط به پرخاشگری بین سگهای نر است. و همچنین این نوع پرخاشگری شکل خاصی از پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی است. که میتواند با دیدن یک سگ نر دیگر یا بو کشیدن فرومونهای انها بروز کند.

پیش گیری پرخاشگری بین سگها

این تنها شکل پرخاشگری است که احتمال بهبود ان از طریق اخته کردن وجود دارد. تجربیات بالینی در اروپا و امریکای شمالی نشان داده که تقریبا به احتمال60درصد، اخته کردن، پرخاشگری بین سگهای نر را بطور قابل مالحظه ای کاهش میدهد. کاهش تستوسترون در عرض24ساعت پس از عمل جراحی اتفاق میفتد. که به این معناست که سیستم عصبی درون مغز که بطور طبیعی توسط ترشح تستوسترون در نزدیکی تولد تحریک میشد، دیگر قادر به دریافت پیامهای هورمونی نخواهد بود.

پرخاشگری مادرانه

پرخاشگری مادری، پرخاشگری بیش از حد سگ مادر نسبت به افراد، سگ های دیگر یا توله هایش است. مقدار کمی پرخاشگری ممکن است طبیعی باشد، به خصوص در حوالی زمان از شیر گرفتن. سطوح بالای پرخاشگری ممکن است به توله سگ ها آسیب برساند. پرخاشگری باید پس از توقف شیردهی توله ها برطرف شود. این رفتار همچنین می تواند در سگ های ماده مبتلا به "بارداری کاذب" رخ دهد و باید پس از بازگشت سطح هورمون به حالت عادی برطرف شود. این رفتار غیر طبیعی ممکن است ارثی باشد.

جالب است بدانید در کتاب ذهن سگ های دکتر بروس فوگل و ترجمه اختصاصی سید رضا نبوی چاشمی ، سرمربی آموزش سگ های همیارپت پرخاشگری مادرانه اینگونه توصیف شده : 

ویلسون متوجه شد وقتی توله ها تلاش میکنند پستان مادر را بمکند، برخی سگهای مادر توله را از طریق گاز گرفتنهای مهار شده تنبیه میکردند. این توله ها بصورت منفعلانه تسلیم شده و به پشت دراز میکشیدند و منتظر میماندند تا مادر زودتر از سایر توله ها آنها را لیس بزند. خرناس کشیدن و تهدید هایی که از طریق دهان صورت میگیرد نیزباعث تسلیم شدن منفعلانه توله هامیشو. شدت و سخت گیری که سگ مادر برای تغییر ماهیت این رابطه بکار میبرد، نسبت مستقیمی بااین دارد که توله ها درنهایت چگونه با انسانها برخورد میکنند.

برخی از سگهای مادری که تحت مشاهده ویلسون قرار داشتند بشدت نسبت به توله های خود پرخاشگر بودند و حتی پس از جدایی توله ها از آنها نیز، توله هایشان را تنبیه میکردند. بقیه مادرها مهربانتر و خوش رفتار تر بودند. پرخاشگری کمتری نشان میداند و پس از جدایی نیز توله هایشان را با شور و نشاط تمیز میکردند.ویلسون میگوید بین این توله ها پیوند اجتماعی قویتری برقرار بود. ویلسون نتیجه گرفت توله هایی که در معرض گازهای مهارشده زیادی قرار داشتند، از نظر اجتماعی کمتر از سایر توله ها به انسانها نزدیک میشدند. در آزمایشاتی که در آن توپ تنیس را پرتاب کرده و از سگها میخواهند آنرا برگردانند، نیز این توله ها ضعیفتر عمل میکنند.

پرخاشگری مادرانه تحت تاثیر هورمون مادینگی ، یعنی پروژسترون قرار دارد. و وجود توله ها برای اشکار شدن این نوع پرخاشگری الزامی نیست. اما به هنگام حضور توله ها این رفتار قابل درک است. پرخاشگری مادرانه بمنظور محافظت از توله هاست و بدون حضور هیچ نشانه ای از تهدید نیز رخ میدهد.

پرخاشگری از روی درد

پرخاشگری درد یک واکنش دفاعی است که زمانی رخ می دهد که سگ درد داشته باشد. ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سگی پیش‌بینی کند که او حرکت یا لمس شود. اختلال عملکرد اعضای بدن (کلیه یا کبد)، بیماری های عصبی و اختلالات هورمونی (غده فوق کلیوی، جنسی یا تیروئید) نیز می تواند منجر به پرخاشگری شود. به همین دلیل است که دامپزشکان دلایل پزشکی پرخاشگری را رد می کنند.

پرخاشگری از روی بازی

پرخاشگری بازی همراه با رفتارهای قلدرانه مانند کمان بازی، تعقیب و گریز و حمله کردن رخ می دهد. برخلاف باورهای قبلی، بازی پرانرژی انسان با سگ (مثلاً طناب کشی) لزوماً باعث ایجاد پرخاشگری در بازی نمی شود.

در بازیهای کلاسیک سگ سانان، رفتارهای نرمالی مثل رفتار جنسی، درندگی و پرخاشگری نیز اتفاق میفتد اما با هدف اصلی و جدی صورت نمیگیرد؛ تنها بازی است. مایکل فاکس میگوید حیواناتی که بیشتر بازی میکنند و در طول دوره اجتماعی سازی تحریکات حسی بیشتری را تجربه میکنند، باهوشتر شده و بهتر تکامل میابند. بازی کردن موجب رشد ذهن سگها میشود زیرا آنها را به سمت موقعیت های مختلفی هدایت میکند که در آن مجبورند راه حلهای تازه ای کشف کنند. و همچنین بازی، سرعت تجربه کردن را افزایش میدهد.

پرخاشگری ناشی از حس مالکیت ( پرخاشگری رقابتی و رقابت خویشاوندی )

پرخاشگری مالکانه دائماً متوجه فرد دیگری می شود که به یک شی غیر خوراکی یا اسباب بازی که سگ در اختیار دارد نزدیک می شود یا تلاش می کند به دست آورد. اگر سگ شما دچار چنین مشکلی است میتوانید مقاله ی احساس مالکیت در سگ ها را بخوانید.

رقابت خویشاوندی ( بین خواهران و برادران ) هنگامی اتفاق میفتد که دو سگ انقدر به هم شبیه هستند که برایشان سخت است سگ غالب را تعیین کنند. این رقابت، به نوعی پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی است و این مشکل با مداخله ما تشدید شده است. این مشکل که مربوط به یادگیری است اغلب در سگهایی بوجود می اید که از نظر جثه، جنسیت وسن بهم شباهت دارند و معمولا بعلت رقابت بر سر غذا، اسباب بازی، محل خواب و توجه ما نیز شدت میابد.

دو گلدن رتریور نر باسن10سال و6سال هربار که صاحبشان به خانه می امد با یکدیگر دعوا میکردند. این یک مورد ازرقابتهای خویشاوندی است. سگ بزرگتر همیشه غالب بوده اما حال سگ کوچتر احساس میکند او بایدغالب باشد. او هربار ناامید میشود زیرا صاحبش همیشه اول سگ بزرگتر را نوازش میکند. در واقع صاحب این سگ بطور ناخواسته دلیل اصلی مشکل انها بود. به محض اینکه شخص متوجه مشکل شد وضعیت راتغییر داد و ابتدا سگ کوچک را هنگام بازگشت به خانه نوازش میکرد و تمام دعوایی که بین دو سگ بود متوقف شد.

پیش گیری از احساس مالکیت 

بهترین روش برای جلوگیری از پرخاشگری ناشی از مالکیت این است که با دقت سگ انتخاب کنید و هنگامی که هنوز کوچک است برتری و سلطه گری خود را به رخ بکشید. این نوع پرخاشگری شکلی ساده از سلطه گری است و سگها معمولا انرا در مقابل کودکان نشان میدهند؛ درذهن انها این به نوعی رقابت خویشاوندی است. سگها احساس میکنند که اعضای بزرگتر خانه نقش رهبررا به عهده دارند و میتوانند غذایشان را با خیال راحت تنها بگذارند، اما همزمان متوجه این موضوع موضوع نیز میشوند که کودکان قدرت کمتری در اختیار دارند. در نتیجه در ذهنشان، این کودکان نقش رقیب را بر سر غذا، جلب توجه و بازی کردن ایفا میکنند. سگها رقابت با کودکان را ازطریق پرخاشگری نشان میدهند.

برای پیش گیری از چنین اتفاقی، به محض اینکه نگهداری سگی را برعهده میگیرید، باید به اویاد دهید که تمام اعضای خانواده بر او غالب هستند. این به این معناست که کودکانی که توانایی دارند نیزباید در جریان اموزش سگها دخیل باشند. حتی بچه های5تا6سال نیز به اندازه کافی بزرگ هستند که بتوانند به سگ فرمانهای بشین و بمان را بدهند؛ البته با نظارت بزرگترها. هرچند بخاطر بسپارید که اموزش سگها وسیله ای برای بازی بچه ها نیست و انها هنوز از نظر احساس و فیزیکی بالغ نشدند تامسئولیت کامل سگها را بر عهده بگیرند.

پرخاشگری از روی انگیزه شکار

پرخاشگری شکارچی رفتاری است که با شکار در ارتباط است (به عنوان مثال، تعقیب، شکار، و گرفتن حیوانات کوچک). معمولاً یک حمله آرام و ناگهانی است و شامل گاز گرفتن و تکان شدید حیوان شکار می شود. این رفتار معمولا در سگ هایی که prey drive یا انگیزه شکار در سگ ها زنده است اتفاق میوفتد.

سگها درنده خو هستند و بدنبال شکار میروند. اگر سگهای اهلی و خانگی تنها گذاته شوند تا به رفتار طبیعی خود برگردند، وحشی خواهند شد. اهمیتی ندارد که ما تا چه اندازه اساس ژنتیکی انها را اصلاح میکنیم، این عاملی است که هرگز از بین نمیرود. 

هرچند اصلاح نژاد و اموزش باعث شده پرخاشگری ناشی از غریزه شکار در سگها تا حدودی کاهش یابد. پایه و اساس این نوع پرخاشگری ژنتیکی است اما توسط مادر نیز باید اموخته شود. دیوید مک مدت زمانی زیادی را به مشاهده گرگها گذرانده و نحوه فکر کردن یک گله گرگ را هنگامی کهدچار پرخاشگری ناشی از غریزه شکار میشوند توصیف میکند. بسیاری از چیزهایی که او توصیف میکند دریاره رفتار سگهای بازیگوش نیز صدق میکند اما بعضی اوقات بازی کردن از حالت متعارف ان خارج شده و شکل پرخاشگری شکاری را به خود میگیرد.

پیش گیری از پرخاشگری سگ از روی غریزه شکار

در هر نژادی از سگها پرخاشگری ناشی از غریزه شکار میتواند شکل بگیرد، اما سگها درمقابل چیزهایی که نسبت به ان اجتماعی سازی شده اند، کمتر این نوع پرخاشگری را نشان میدهند. بزرگ کردن سگها در کنار خرگوشها یا گربه ها باعث میشود که انها تمایل کمتری برای حمله کردن به این حیوانات داشته باشند.

اگر در منطقه ای روستایی زندگی میکنید و سگتان اجازه دارد ازادانه به اطراف پرسه بزند، بهتر است او را در طول دوره اجتماعی سازی با انواع موجودات و گونه هایی که ممکن است بعدا با انها برخورد داشته باشد، مواجه کنید. این کاری است که چوپان ها با سگهای گله انجام میدهند. سگها با گوسفندان بزرگ میشوند و پس از مدتی، تمایل طبیعی انها برای شکار گوسفند تغییر پیدا کرده و از انها محافظت میکنند. برخی از نژادهای سگهای نگهبان مثل سگ گله مارما در مجارستان، در کنار گوسفندان بزرگ شده اند و حتی اصالح نژاد یافتند تا شبیه گوسفند بنظر برسند. از طریق اجتماعی سازی اولیه، تمایل طبیعی انها برای شکار از بین رفت و با استفاده از پرخاشگری ناشی از محافظت توانستند مراقب گله باشند و نگهبانی کنند.

پرخاشگری محافظتی سگ های خانگی

پرخاشگری محافظتی ، تلاشی است که سگ برای محافظت از صاحبش در برابر رویکرد شخص دیگری، در غیاب تهدید واقعی از سوی شخص دیگر، انجام می دهد. پرخاشگری با نزدیک شدن به طرف مقابل تشدید می شود.

پرخاشگری ناشی از حفاظت ( شامل پرخاشگری ناشی از قلمرو طلبی و پرخاشگری مادرانه

)

سگها از هر چیزی که مالک ان باشند محافظت میکنند. گاز گرفتن پستچی، دنبال کردن ماشینها، محافظت از اسباب بازیها، همه این رفتارها نشانه پرخاشگری ناشی از محافظت است و تقریبا در سگهای ماده بیشتر دیده میشود. از واژه"تقریبا"به این دلیل استفاده کردم که با وجود اینکه انواع مختلفی از پرخاشگریها را توصیف کردم، پرخاشگری ناشی از سلطه طلبی، ناشی از ترس و ناشی از محافظت؛ اما این پرخاشگریها از یکدیگر جدا نیستند. پرخاشگری ناشی از محافظت میتواند شامل بخش کوچکی از سلطه طلبی نیز شود و بیشتر در سگهای نر اتفاق میفتد.

از طرف دیگر، پرخاشگری ناشی از محافظت توسط ترس نیز تحریک میشود و همچنین میتواند بصورت پرخاشگری مادرانه بروز کند. این نوع پرخاشگری در سگهای ماده و بمنظور محافظت از توله ها یا اسباب بازیهای انها صورت میگیرد و حتی سگهایی که بارداری دروغین دارند نیز میتوانند این نوع پرخاشگری را تجربه کنند.

پرخاشگری اموخته شده

سگها میتوانند پرخاشگری را یاد بگیرند. افرادی که سگها را بمنظور جنگیدن اموزش میدهند، انها را از نژادهایی انتخاب میکنند که در گذشته مورد اصلاح نژاد قرار گرفته و برای جنگیدن زاده شدند، نژادهایی مثل بول تریر. و اغلب با ایجاد درد در این سگها پرخاشگری را در انها تحریک میکنند. درد، محرکی نیرومند برای پرخاشگری است.بسیاری از اَشکال پرخاشگری های ناشی از سلطه طلبی و محافظتی، طبق منفعت ما میتواند افزایش یا کاهش یابد. این پایه و اساس استفاده از سگها در جمعیتهای کنترل شده است. 

منفعتی که پرخاشگری اموخته شده بدنبال دارد این است که اگر سگ توسط فردی حرفه ای اموزش ببیند، قابل کنترل است. مثال سگ پلیس را درنظر بگیرید، سگهای پلیس یابد بتوانند در لحظه ای از خیابانهای شلوغ عبور کرده و حتی توسط کودکی نوازش بشوند بدون انکه خطری برای کودک داشته باشند و در لحظه ای دیگر بتوانند به فرد مجرم حمله کنند.